Soms zijn er van die hotels die je doen glimlachen. Tijdens een trip doorheen Californië bezochten we Kimpton Goodland, in de buurt van Santa Barbara. Lees onze review van een ‘gepimpt motel’.
Op Jumpseat lees je de ins-and-outs van hotelpunten en airmiles. Dat die een serieuze besparing kunnen opleveren tijdens het reizen, bewezen we tijdens de zomer van 2018 in Californië. Twee van onze drie weken lange roadtrip verbleven we in hotels gebruik makend van hotelpunten van IHG en Hilton. Aangezien in Californische hotels makkelijk 200 USD per nacht aangerekend wordt voor basisaccomodatie in het hoogseizoen, bespaarden we op zijn minst 2.800 EUR (sales tax niet eens meegerekend).
Maar na een aantal (best wel goede) Holiday Inn (Express)-hotels, was het tijd voor iets anders. Op weg naar Big Sur boekten we een verblijf in de Kimpton Goodland. Dit hotel ligt in Goleta aan de Californische westkust van de USA, op enkele kilometers van de aangename stad Santa Barbara (aanrader trouwens). We boekten een enkele nacht aan 50.000 punten. Niet echt een koopje, maar gezien de hoogte van de betalende rates en de gratis parking nu ook weer geen slechte deal. Kimpton positioneert zich iets boven het bij ons bekendere merk Crowne Plaza.
Bij het aankomen valt het dadelijk op dat het branding-team van Goodland zijn best gedaan heeft om een oud motel weer de grandeur te geven van weleer. Een station wagon uit de fifties op de oprit, een oude, metalen caravan en een aangepast logo. De gebouwen van dit hotel hebben twee bouwlagen en liggen in een typische motel-lay-out: er zijn geen gangen, iedereen kan van de parking of de centrale tuin rechtstreeks naar de kamer.
Bij het binnenlopen van het hotel merk je meteen dat er ook tijd gestoken werd in de inrichting van het gebouw. Het mag er misschien allemaal wel hip uitzien, maar vele hotels proberen het en weinigen slagen er echt in een consistente look en aangename sfeer te creëren. Niet zo in Goodland, hier lijkt alles meteen te kloppen, helemaal in de lijn van wat we hoorden van dit merk. Alles is mooi opgeknapt, zeker het hoofdgebouw waar de receptie, bar en restaurant gevestigd zijn.
Kimpton probeerde bij haar start een soort “inner circle” te creëren met haar trouwe gasten. Ze deden dat van oudsher door het toesturen van een “geheim wachtwoord” naar de leden van hun getrouwheidsprogramma. Vermeld je dit wachtwoord bij de receptie, dan krijg je als trouwe klant een extraatje.
Een vriendelijke hotelmedewerker ontvangt ons, en na vermelding van het wachtwoord “Out-of-Office” krijgen we de keuze uit enkele extra amenities. We kiezen voor extra “dining credit”. Op die manier kunnen we de volgende morgen ons ontbijt grotendeels betalen, denken we.
Eens ingecheckt breng je je bagage rechtstreeks van je auto op de parking naar de kamer. Hier geen lange gangen, maar jammer genoeg ook geen lift. De trap naar de tweede (volgens de Europese telling dus de eerste) verdieping is niet onoverkomelijk. Een aluminium moteldeur zwaait open en we komen in wat we niet anders kunnen omschrijven dan een “gepimpte motelkamer”.
De vorm van de kamer is niet veranderd sinds haar moteljaren, maar de inrichting maakt het geheel wel heel fris en… hip (intussen een onhip woord, maar goed). De verlichting is leuk. Op een imitatie fifties-kast staat een platenspeler en enkele LP’s ernaast, waaronder een album van Jimi Hendrix. Een staande lamp, een zetel en enkele welgemikte accessoires doen de rest.
De badkamer is niet groot, maar efficiënt. Doordat ze overloopt in de kamer is alles ruim genoeg. De douche werkte gelukkig wel naar behoren. Deze is duidelijk niet uit de motel-jaren.
We zijn op dit moment eigenlijk al overtuigd van het concept. De combinatie van inrichting en het oude motel dat er onder schuilgaat, doen op een of andere manier hun ding. Hier wordt je goedgezind van na een lange autorit.
We vrezen even voor dunne muren en een veel lawaai van de buren, maar we zullen later merken dat we rustig de nacht kunnen doorbrengen. De kamer is ver genoeg van de weg om daar geen lawaai van te hebben. Er is zeker geen hectisch lawaai in de binnentuin, en buren horen we niet.
Tijd om op verkenning te gaan.
In de binnentuin ligt een groter dan gemiddeld zwembad, dat zelfs vrij diep afloopt en een leuke vorm heeft. Opnieuw valt het op dat dit gebouw er al langer staat, want de tuin is volgroeid. Er zijn hoge palmbomen en de weelderige begroeiing geeft het zwembad (en de kamers) wat privacy.
Opnieuw is het ontspannen geblazen op een rustige plek. We maken nog een ommetje langs het restaurant en de bar rond valavond. Het eten ziet er best OK uit, en jong en oud trekt naar de bar.
Bij Kimpton is er ook een happy hour met gratis wine tasting. We zien enkele Californische wijnen opduiken van wineries die we al gepasseerd zijn, of nog zullen passeren. Hier uit eten lijkt ons leuk, maar echt goedkoop is het niet. We hebben trouwens andere plannen: even verderop ligt een vestiging van In-n-Out Burger. Deze “kwaliteitsfastfoodketen” (contradictie?) heeft intussen zowat een cult-status en dat willen we toch eens testen. En we moeten toegeven: zelden zo’n goede, simpele burgers gegeten.
Na ons calorierijk uitstapje passeren we door de lobby waar er voor de jonge en oudere kinderen gratis marshmallows, cookies en chocolade op ons wachten. Boven twee open vuren in de tuin kunnen we ’s mores maken. De ondergaande zon, verlichting en palmbomen maken de sfeer compleet. Een leuke touch. Kimpton is een ketenhotel, maar het weet duidelijk hoe het zijn gasten toch dat beetje extra moet geven om ze zich thuis te laten voelen.
De volgende ochtend kijken we uit naar een quasi gratis en verkwikkend ontbijt. Maar, hier laat dit hotel een zware steek vallen. Er is niet echt een onbijtservice. Geen buffet, zelfs niet eens enkele bagels en wat confituur. In de koffiebar kan je wat granola bars kopen, enkele gebakjes en een opgewarmde Spaanse omelet (die gelukkig beter smaakt dan wat je zou verwachten). En gelukkig kunnen we de dining credit toepassen, want anders was het zelfs een dure affaire geworden.
Jammer. Voor ons is ontbijten op hotel toch een beetje een belevenis. In Europa, en zeker in Duitsland zijn we gewoon aan uitgebreide buffetten. Amerikanen ontbijten duidelijk simpeler met wat bagels, pancakes, eieren en/of spek. Maar dit is na twee weken in Californië echt wel iets wat we nog niet meemaakten. Dit zou in een hotel van deze prijsklasse niet mogen. Of is dit toch weer even het motel-principe dat naar boven komt?
Kimpton Goodland is een ketenhotel met een persoonlijke toets die je aangenaam verrast door de omgeving, zowel binnen als buiten. Wil je rust in een fris kader in dit stukje van California, dan zit je hier goed. De specifieke Kimpton-amenities zouden we eigenlijk graag in meer hotels zien voorkomen. (Onderweg naar Californië logeerden we in Kimpton Palomar in Chicago en ook daar hadden we een goede ervaring.)
We verlieten dit hotel met gemengde gevoelens omwille van de vrij stevige (punten)prijs en het gebrek aan ontbijt in dit hotel. Nu kan je in Amerika op enkele honderden meters meestal wel een goed ontbijt vinden, maar met een paar bagels waren we al tevreden geweest. Een beetje jammer. Als je niet op wat IHG-punten moet kijken, is dit wel een leuk alternatief voor de klassieke ketenhotels.
