Wanneer ik aan Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen denk, denk ik aan een inferieur onboard product en boerse service. Klasse en stijl lijken geen prioriteit te zijn voor Amerikanen en dat laat zich ook in de lucht merken. American Airlines is echter aan een sterke inhaalrace begonnen. De nieuwe business class producten zijn bij de besten die er rondvliegen.
Onze terugvlucht van El Calafate naar Buenos Aires landde op Aeroparque Jorge Newbery (AEP), de tweede luchthaven van Buenos Aires, terwijl onze vlucht naar New York vanop Ezeiza (EZE) zou vertrekken. We hadden ongeveer 5u tussen het landen en het vertrek van op de andere luchthaven. Het verkeer in Buenos Aires kan enorm druk zijn, dus we hadden wel wat schrik of we onze vlucht zouden halen. Op voorhand hadden we met Tienda Leon een chauffeur geboekt. Na wat misverstanden op de luchthaven (onze reservatie was gewijzigd naar een busreservatie..) konden we na een uur wachten toch vertrekken, om meteen in een gigantische file terecht te komen. Eenmaal uit het stadscentrum ging het verkeer vlot en we arriveerden uiteindelijk ruim op tijd, zo'n 2,5u voor onze vlucht, op de luchthaven.
De check-in ging niet zo vlot als we gehoopt hadden. Blijkbaar moet je een ticket kunnen laten zien dat je de Verenigde Staten terug verlaat, dus ik moest me verbinden met de wifi en ergens diep in mijn mails gaan zoeken naar het ticket van de terugvlucht. Uiteindelijk werden we ingecheckt en konden we de Admirals Club gaan uitproberen.
De Admirals Club op EZE is geopend in 2014 en dus nog redelijk nieuw. Jammer genoeg is ze niet zo groot. Toen we aankwamen zat de lounge stampvol en konden we zelfs nergens meer met twee bij elkaar zitten. Gelukkig vertrokken er een tijdje later een hele hoop American Airlines-vluchten, waardoor ze bijna volledig leeg liep.
In tegenstelling tot de Admirals Club in de Verenigde Staten, kan je hier wel zo veel drinken als je wilt. Er is een zelfbedieningsbar met een redelijk grote keuze aan sterke dranken, wijn, schuimwijn, frisdranken en koffie.
De kwaliteit van het eten is ook een pak beter dan in de Admirals Clubs in de Verenigde Staten. Waar je het in Amerika moet stellen met wat koekjes, chips en kaasblokjes, is hier de keuze veel uitgebreider, met een aantal warme gerechten, salades, kaas, vlees, lekkere koekjes, cake, fruit,... en allemaal van uitstekende kwaliteit.
Na een kleine anderhalf uur rondlummelen en ons rond eten in de lounge was het tijd om te boarden. In Buenos Aires heb je nog een extra veiligheidscontrole voor je het vliegtuig op gaat. Als gevolg hiervan stond er al een lange rij aan te schuiven en ook de premium rij begon al lang te worden. Een vlotte boarding-ervaring was het dus absoluut niet.
Als gevolg hiervan hebben we ook geen mooie foto's kunnen nemen van de cabin tijdens het boarden. Wat speciaal is aan de business class op American Airlines' vernieuwde 777-200 is dat je zowel stoelen hebt die vooruit staan als stoelen die achteruit staan.
Ik koos voor mezelf en mijn broer stoelen met zicht naar achter, omdat deze dichter bij elkaar staan. Ik dacht dat dat ons zou toelaten om tijdens de vlucht nog wat tegen elkaar te kunnen zeggen. Helaas was dat buiten de gebrekkige kennis van de AA flight attendants gerekend. In het midden van de stoelen is er namelijk een scheidingsscherm. Wat we ook probeerden, we kregen het niet naar beneden. Een behulpzame flight attendant probeerde ons te helpen, maar ook zij slaagde er niet in. Na overleg met collega's kwamen ze tot de conclusie dat het niet de bedoeling is dat het scheidingsscherm naar beneden kan. Op mijn vraag waarom het bij andere mensen dan wel naar beneden kan, kwam het antwoord dat zij het scherm waarschijnlijk stuk gemaakt hebben. Oké dan...
Zoals je op de foto kan zien is de verlichting ook redelijk speciaal. Bij het binnen komen in de cabin lijkt het heel fancy, maar na een vlucht van 11u, heeft het meer weg van een wandeling rond Brussel Noord waarbij iemand constant een Amerikaanse vlag in je gezicht laat wapperen. Een beetje overdreven dus.
De stoelen zijn wel extreem comfortabel en ruim. Wat mij betreft één van de meest kwalitatieve business class seats die je momenteel kan boeken. Je krijgt ook een comfortabel hoofdkussen, al is het deken een beetje dun, maar dat heb je niet echt nodig in de warme cabin. De stoel gaat uiteraard volledig plat en wordt bediend met een iPod-achtig schermpje aan de zijkant van je stoel.
Normaal gezien krijg je in American Airlines business class uitstekende hoofdtelefoons. Tijdens de heenvlucht kregen we inderdaad een Bose noise canceling headset. Op deze vlucht, moesten we het om voor mij onbegrijpelijke redenen stellen met plastic flutheadsets (dezelfde als in economy).
Bovendien lag er bij het instappen geen headset klaar op mijn stoel. Toen ik aan de flight attendant vroeg of ik er misschien één kon krijgen was het antwoord: "er lag er zeker één, dus je moet beter zoeken". Ik antwoordde haar dat ik al heel goed gezocht had en dat er 100% zeker geen headset op mijn stoel lag. Haar antwoord: "Mijn collega heeft gezegd dat ze er op elke stoel één gelegd heeft, dus er moet er één liggen." Euhm, ok dan.. Ik bleef een beetje verbouwereerd achter, maar na vijf minuten kwam ze toch terug met een headset.
Na de champagne-in-een-plastic-bekertje, die, hoewel het in principe dezelfde was als op de heenweg, namelijk Charles Ellner Grand Réserve Brut, deze keer wel lekker smaakte, werd het echte aperitief geserveerd. Ik bestelde een gin-tonic en kreeg spontaan een dubbele, met de boodschap "just in case ;) ;)". Ik denk dat ze vooral snel van mijn gezaag af wou zijn. De gin-tonic werd samen met de obligate warme nootjes geserveerd. Tijdens het drinken nam ik de tijd om het menu te bestuderen.
Aangezien we uit Argentinië vertrokken en Argentinië toch wel het land van het kwaliteitsvlees is, dacht ik dat ik niets verkeerd kon doen door de 'mixed grill' te bestellen. Wel, dat was toch even fout gedacht. Dit moeten werkelijk de walgelijkste stukken vliegtuigmaaltijdvlees geweest zijn die ik ooit gegeten heb. Alles was zo doorbakken dat het bijna onmogelijk was om het vlees te kauwen. Echt een zware tegenvaller.
Gelukkig heb ik mijn honger nog wat kunnen stillen met een kaasbordje en een ijsje.
Na het eten was het tijd om de zetel plat te leggen en wat te slapen. Zoals gewoonlijk was de cabine veel te warm (waarom zetten ze die temperatuur toch zo hoog?) en heb ik niet zo goed geslapen als ik wou. Ik heb nog wat snackjes genomen uit de galley, wat series gekeken en bij wijze van probeersel wat van de onboard wifi gebruik gemaakt. Twee uurtjes internet kostten me 12 dollar. De tarieven voor de volledige vlucht of voor 24u waren in principe wel voordeliger, maar daar had ik niet meteen behoefte aan. Voor mij is inflight wifi niet echt noodzakelijk. Buiten situaties waar ik absoluut iets zou moeten afwerken, kan ik me niet voorstellen dat ik er nog gebruik van zou maken. In ieder geval, het werkte wel vlot en met relatief hoge snelheden.
Het ontbijt was weer niet om over naar huis te schrijven. Een redelijk zompig omelet, een croissant en wat fruitsap moest onze honger stillen. Gelukkig was er nog de prachtige zonsopgang waar we van konden genieten.
Business class vlieg je voor de efficiëntie en het comfort, First class vlieg je om te genieten. In dat opzicht was deze vlucht een voltreffer. De stoelen zijn fantastisch en dat is vooral wat belangrijk is voor de business reiziger. Normaal gezien zal je geen moeite hebben om uitgerust op je bestemming te arriveren wanneer je in de nieuwe business class van American Airlines vliegt. Toch vind ik dat er ook wat mag genoten worden in business class en dat is tijdens deze vlucht minder het geval geweest. De typisch Amerikaanse stijl van de cabin crew en de volledig mislukte maaltijd zetten een domper op de feestvreugde.
